گستره مرجعیت علمی قرآن و تعیین مرزهای آن از اهم مبانی قرآن‌شناختی تفسیر است؛ این مبنا ازسوی هیچ‌یک از مفسران سترگ مغفول نمانده است. در باب گستره مرجعیت قرآن سه نظریه ارائه شده است. 1. قرآن بیان‎گر همه حقایق هستی است؛ 2. قرآن بیانگر عوامل سعادت جهان آخرت است. 3. قرآن بیان‌کننده عوامل سعادت دنیا و آخرت است. رشیدرضا از پیشتازان نهضت بازگشت به قرآن و مؤلف تفسیر «المنار»، مانند بسیاری از مفسران در تفسیر خود به واکاوی و تبیینِ گستره مرجعیت علمی قرآن پرداخته و ذیل آیه سوم سوره مائده، به بررسی گستره مرجعیت علمی قرآن می‌پردازد؛ وی با استناد به آیات 89 نحل، 38 انعام و 9 اسراء، توضیح می‌دهد، قرآن چگونه می‌تواند بیان‎گر همه چیز باشد. نظر رشیدرضا در باب مرجعیت عملی قرآنی با سومین نظریه پیش‌گفته سازگار است. موضوع پژوهشی پیش‌رو مرجعیت علمی قرآن و هدف آن تعیینِ گستره مرجعیتِ علمی قرآن با تأکید بر اندیشه‌های قرآن‌شناختی رشیدرضا است. این پژوهش با روش کتابخانه‌ای- اِسنادی و تحلیل محتوایی، توصیفی و استنباطی انجام می‌گیرد.

کلیدواژه‌ها: مرجعیت علمی قرآن، جامعیت قرآن، گستره مرجعیت قرآن، رشیدرضا، تفسیر المنار.